SAMET MEMİŞ YAZDI !
Ömrümün çoğu yani bütün güzel yıllarım Annemden uzak geçtiği için hep eksik kaldım, Annemin beni şımartma fırsatını bulalamdığım içindir bu denli öfkem. Doğduğum yer burdan çok DOĞU da yani burdan çok sapa, Kanlı öfkeli sokaklarında,oyunun en heycanlı yerinde annemin bana bişey olmasın diye hemen eve gel çığlıkları duruyor hala kulaklarımda, Gitmiyesice,bitmiyesice,ölmüyesice,hayırsızım,kuzucuğum sesi gelir hala ANNEMİN. En sıradan yazımda bile onu yüceltmek için küçük harflerle hiç yazmadım ANNE kelimesini Hayatıma giren meleklerin arkalarına bakmadan çekip gittiği zamanlarda çamurdan kaldırıp eve götüren ANNEM,
Hayatıma dair herşeyde benden önce üzülüp sevinen ANNEM, Kendi eksiklerini görmezden gelip benim en ufak ihtiyacımı bana hissettirmeden halletmeye çalışan ANNEM, Yorgan altında sessiz sessiz ağladığım gecelerde incitmemek için farketmemezlikten gelip kendi yorganının altında ağlayan ANNEM, Kendi çocukluluğunu yaşayamadığı halde küçüklüğümden kalma ufak saçma sapan isteklerime kaprislerime katlanmaktan birgün bile şikayet etmeyen ANNEM, Yıllarca sabahın köründe kalkıp kahvaltı hazırlayan ve sofranın bir kenarında beni bekleyen ANNEM, Herşeyin başında kendi bedeninden ruhundan canından bir parça kopararak beni dünyaya getiren ANNEM,
Ve bu iğrenç dünyanın tüm dikenlerinden korumak için üstüme kapanan ANNEM, Her geçen gün ben büyüdükçe gözlerimin önünde eti teni gözleri yaşlanan ANNEM, Yaşlandıkça yıpranan ANNEM, Yıprandıkça bana daha çok sarılan ANNEM, Benim de ona gülmemi beklemeden dudaklarında gülümseme gözlerinde hüzün barındıran ANNEM, 34 yıllık hayatım boyunca parmaklarımın sayısını geçmeyecek kadar sarılıp öpmemle yetinen ANNEM, Beni ben yapan ANNEM, Bebekliğimde sabahlara kadar ağlamalarımdan,pisliğimden,ilkokulda sümüğümden,ortaokulda sivilcelerimden,lisede gözyaşlarımdan iğrenmeyen ANNEM,Uzaktan olsan bile saçlarımdaki elini ensemdeki soluğunu birgün eksik etmeyen ANNEM,Beni terketmeyen tek melek olan ANNEME,en içten teşekkür en içten özrüm ile
(ANNELER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN)